August Heisenberg

August Heisenberg
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1869 ; Osnabrück
Data i miejsce śmierci	22 listopada 1930 ; Monachium
	profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: bizantynologia
Alma Mater	Uniwersytet w Lipsku; Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium.
Habilitacja	1901
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu; Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium

August Heisenberg (ur. 13 listopada 1869 w Osnabrücku, zm. 22 listopada 1930 w Monachium) – niemiecki historyk, bizantynolog.

Życiorys

Studiował filologię klasyczną na uniwersytetach w Marburgu, Lipsku i Monachium. W 1901 roku habilitował się na Uniwersytecie Uniwersytet Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu i wykładał tam od 1908.

W 1910, po śmierci Karla Krumbachera, został profesorem bizantynologii w Monachium. Zajmował się historią ogólną, a także historią sztuki, ale bizantynologii przysłużył się przez nowe krytyczne wydania autorów bizantyńskich i przygotowane do nich komentarze.

Był ojcem fizyka Wernera Heisenberga oraz chemika Erwina Heisenberga.

Prace

Zu den armenisch-byzantinischen Beziehungen am Anfang des 13. Jahrhunderts, München 1929.
Byzantinische Papyri in der K. Hof- u. Staatsbibliothek zu München, Leipzig 1914.
Ikonographische Studien, München 1922.
Ungarn und Byzanz, München 1929.
Quellen und Studien zum spatbyzantinischen Geschichte, London 1973.
Studien zur Tektojeschichte des Georgio Akropolites, Landau 1894

Bibliografia

Franz Dölger, August Heisenberg [w:] XALIKEC. Festgabe für die Teilnehmer am XI. Internationalen Byzantinistenkongreß, München 1958, s.137 – 159.
Waldemar Ceran, Heisenberg August [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa 2002, s. 198.